दहितान ढेंकी

दहितान घरको ढिकीको मूल भाग सखुवाले बनेको छ । चुक्का खैयरले बनेको छ । घुर्रा ‘सिसुवा’ले बनेको छ । बेलासा गाउँको यही ढिकीले भन्छ, त्यस गाउँको कथा । बेलासा गाउँका सबै महिला दहितान घरको ढिकी कुट्न आउँछन् र आफ्नो दुःख ढिकीसँग कहन्छन् । दहितान घरमुली धनीरामले छोरा पूmलारामको विहे १४ वर्षको उमेरमै गरिदिए । बुहारी दुःखिनीको उमेर १२ वर्षको थियो । १६ वर्षको उमेरसम्ममा दुःखिनीले दुई छोरी एक छोरा पाइन् । दुःखिनीको १३ वर्से कान्छी छोरी चमेली बड्काको छोरा चुलवाको नाति चिन्टुसँग ‘फिलिम’मा जस्तै भागेर गई । त्यही डरले पूmलरामले अर्की छोरी चम्पीको विहे बालाखैमा गरिदिने भयो । सफा मनकी ‘अस्तुनी’ माछा मार्न सिपालु छिन् । उनको माछा मार्ने जाल पनि राम्रो छ । रिखिलाल र कलावतीको माछा मार्ने जाल फाटेको छ । धेरै माछा मार्न सक्तैनन् । त्यसैले अस्तुनीलाई सबैले बोक्सी ठान्छन् । आज दहितान ढिकीमा जांगर छैन । किनकि चम्पी आफ्नै विहेको पिढो आफ्ै कुट्दैछे । दहितान ढिंकीलाई यस्तो लाग्दैछ ऊ पिठो हैन चम्पीको भविश्य कुट््दैछ । उसकी आमा दुःखीनी वा वहिनी चमेली जस्तै नाबालक चम्पा पनि अब केही दिनमा कुनै अपरिचित नाबालक केटोको श्रीमती हुनेछे । कुनै ठूलो थारु परिवारकी दुलही हुनेछे । सायद नाबालकमै गर्भवती पनि हुनेछे । उसले सानै उमेरमा संसारका महानतम दुःखहरुको अनुभव गर्न पाउनेछे । अब उसको जीवन कहाँसम्म पुग्नेछ हामी भन्न सक्दैनौं ।